Het is januari 2022 en de Nederlandse bevolking is sinds een week vóór Kerstmis hard getroffen door een zoveelste lockdown, net op het moment dat velen zich na twee moeilijke jaren verheugden op de gezellige feestdagen. Inmiddels wordt het echter voor steeds meer mensen duidelijk dat de ernst van de corona-epidemie allang verminderd is tot een normale seizoensgriep. Hoewel vooral de groep ouderen met onderliggend lijden hier nog steeds ernstige gevolgen van kan ondervinden, kan het overgrote, gezonde deel van de bevolking er over het algemeen prima tegen. De Nederlandse regering neemt echter harde maatregelen die de gehele bevolking treffen. Tegelijkertijd wordt via onder meer de Coronapas geleidelijk maar zeker een digitale infrastructuur uitgerold die lijkt te gaan leiden tot een surveillance staat met verregaande gedragsbeïnvloeding. Je kunt je als burger tamelijk onderdrukt voelen en persoonlijk maak ik me steeds meer zorgen over het toenemende repressieve klimaat met verlies van individuele autonomie.
In het bijzonder worden de jeugd en jongeren zwaar getroffen door de maatregelen, niet in de laatste plaats omdat zij door de Nederlandse overheid de schuld van alle ellende kregen. Ik maak het op mijn eigen universiteit mee: studenten lopen maanden studievertraging op door motivatieproblemen, vereenzamen, krijgen burn-outs en hebben geen zin meer in het leven. Ik heb in april vorig jaar als docent een brief geschreven aan mijn College van Bestuur om te kennen te geven dat ik mijn gedwongen medewerking aan het buitenproportionele beleid slechts onder protest uitvoer, waar een vriendelijk antwoord op kwam, maar wat natuurlijk niets veranderde aan de kritiekloze uitvoering van de opgelegde maatregelen. Studenten die weigeren een mondkapje te dragen, omdat zij hebben gelezen dat ze niet geschikt zijn om virussen tegen te houden (dat staat zelfs op de verpakking) en zelfs schadelijk kunnen zijn voor de gezondheid (dit is bevestigd door talrijke wetenschappelijke studies) worden nog steeds zonder pardon uit faculteitsgebouwen gezet.
Een minderheidsgroep die het te ver vindt gaan om zich te laten injecteren met een nieuw soort, overhaast en niet onafhankelijk getest vaccin, waartegen door onafhankelijke wetenschappers zelfs wordt gewaarschuwd vanwege de potentieel ernstige bijwerkingen, krijgt het momenteel zwaar te verduren: Ze worden door de Nederlandse regering openlijk tot zondebok gemaakt, tot het uiterste getreiterd en geleidelijk aan steeds verder uitgesloten van het normale leven. Deze regering stookt de ene groep tegen de andere op via maatregelen waarvan de effectiviteit niet is bewezen, of waarvan de schadelijkheid zelfs wetenschappelijk is aangetoond. De beeldvorming wordt sterk door de overheid gestuurd en door de publieke media massaal verspreid, waarbij bewust gebruik wordt gemaakt van het aanjagen van angst, eenzijdige berichtgeving en onderdrukking van tegengeluiden. Dit wordt bevestigd door informatie die is vrijgekomen uit verzoeken in het kader van de Wet Openbaarheid van Bestuur.
Studenten die kritisch zijn op het gevoerde beleid en er na zorgvuldige afweging niet in mee willen gaan, worden vijandig bejegend door hun omgeving en helaas niet in bescherming genomen door hun universiteiten. Ik ken zo’n kritische student die door zijn huisgenoten zijn studentenhuis uit is gepest en in een burn-out terecht is gekomen. Hij kwam op mij over als een uiterst sympathieke en bedachtzame jongen. Een andere student is het land uit gevlucht om het bedreigende klimaat te ontlopen en rondt nu in een mensvriendelijker buitenland zijn studie af. Een vriend van een student die ik ken heeft een einde gemaakt aan zijn leven omdat hij de situatie te beklemmend vond. Het zag er werkelijk naar uit dat hij zijn studie niet zou kunnen afmaken en dan met een enorme studieschuld zou blijven zitten, terwijl hij te maken zou krijgen met allerlei maatregelen die hem buiten het maatschappelijke leven zouden plaatsen. Zelfdoding is inmiddels doodsoorzaak nummer 1 onder jongeren (laat dat even op je inwerken!). Hoe hebben we het zover kunnen laten komen?
Dit komt niet vanzelf goed, dus de vraag is, hoe we onze autonomie in deze benarde tijden kunnen behouden. Ik heb er lang over nagedacht en kan uit eigen ervaring iedere jongere die zich momenteel slachtoffer voelt, aanbevelen om goed voor zichzelf te zorgen: zorg voor gezonde voeding, voldoende beweging en kom los van Big Tech en Big Pharma. Wees kritisch op wat anderen je proberen wijs te maken en vooral: zoek verbinding met elkaar. Verbind je met andere jongeren die waarde hechten aan een vrij, autonoom leven.
Er ontstaan steeds meer groepen mensen die aan een parallelle, menswaardige samenleving werken om los te komen van een allesoverheersend onmenselijk systeem. Deze groep is al veel groter dan je zou vermoeden. Verbondenheid is de sleutel om hier samen goed uit te komen. Laat je toekomst niet afpakken en ga je eigen leven vorm geven!
Hoewel ik me veel zorgen maak over de huidige ontwikkelingen, besef ik ook dat ik van mijn bijna 57 levensjaren, er 55 in relatief grote vrijheid en goed welzijn heb doorgebracht (twee jaren ben ik inmiddels kwijt door de maatregelen). Dat is in de geschiedenis van de mensheid denk ik een lange periode en ik ben daar dan ook dankbaar voor.
dr.ing. Mark Voorendt – docent TU Delft